Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z dziećmi
Terytorialność
Przed podjęciem decyzji o zakupie bądź przyjęciu psa do adopcji, należy odpowiednio się przygotować. Przede wszystkim, powinniśmy poznać charakterystyczną specyfikę danej rasy, osobowość oraz określić, czy dany czworonóg odnajdzie się w warunkach naszego domu. Nasz rodzaj trybu życia również nie jest bez znaczenia – musimy dopasować psa pod kątem naszej aktywności, ewentualnych podróży, czy nawet czasu, w którym pies będzie musiał pozostać sam w domu. Należy zastanowić się również, czy będziemy w stanie finansowo utrzymać psa, w przypadku gdy zachoruje lub gdy będzie wymagał szkolenia lub konsultacji z psim behawiorystą. Jeśli nasz budżet jest niewielki, rozsądnie będzie wybrać psa rasy mniejszej – automatycznie mniej będziemy wydawać na dobrej jakości karmę. Jednak koszt wizyty u lekarza weterynarii w przypadku choroby i tak jest zazwyczaj wysoki – musimy być na to zawsze przygotowani. Posiadanie psa to nie obowiązek – to przywilej, który wiąże się z bardzo dużą odpowiedzialnością za jego zdrowie psychiczne oraz fizyczne. Aby nasz czworonóg czuł się u nas dobrze, musi mieś zaspokojone podstawowe psie potrzeby oraz takie, które wynikają bezpośrednio ze specyfiki rasy.
Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z dziećmi
Terytorialność
Beagle harrier to wspaniały, aktywny pies, więc jeśli zastanawiasz się nad nabyciem przyjaciela należącego do tej rasy, zachęcam do przeczytania poniższych informacji, by zorientować się w jaki sposób prawidłowo opiekować się psem w typie myśliwskim, jakich zachowań możesz się spodziewać oraz ogólnie przedstawiony zarys charakteru tych psów. Wiadomo, mogą występować różnice osobnicze – każdy czworonóg jest wyjątkowy na swój sposób, występują więc wyjątki od reguły, aczkolwiek jako pies myśliwski przedstawia on pewne specyficzne zachowania, wynikające bezpośrednio z instynktu.
Jak wygląda beagle harrier? Beagle harrier to pies o średniej wielkości, harmonijnie zbudowany, o mocnej postawie, którą odziedziczył po beaglu. Ma długie szczupłe, ale silne nogi – przez co jest wyższy od prekursora swojej rasy. Umaszczenie najczęściej trójkolorowe. Uszy klapnięte, długie, wystające poza dolną krawędź żuchwy. Wygląd beagle harriera może się nieznacznie różnić, jako że jest to rasa wywodząca się z krzyżówki beagla oraz harriera. W zależności więc, w którą z tych ras wdał się mocniej, takie cechy wyglądu będą bardziej zaznaczone.
Beagle harrier, tak jak rasy z których się wywodzi, jest bardzo aktywnym psem o łagodnym usposobieniu. Należy pamiętać, że należy on do grupy psów myśliwskich, więc jego instynkt łowiecki jest bardzo mocno zaznaczony, co można zauważyć podczas spacerów, gdy przypadkowo zauważy dziką zwierzynę. Z racji tego, że zostały hodowane w celach współpracy i polowań w stadzie, są bardzo socjalnymi psami i nie lubią samotności. Powinny dogadać się z innymi psami w domu, jednak z mniejszymi zwierzętami może być problem – instynkt wygra. Nie oznacza to jednak, że posiadanie beagle harriera i kota jest niemożliwe. Najłatwiej przyzwyczaić takie towarzystwo do siebie, gdy któreś z nich jest malutkie (najlepiej gdy pies jest szczeniakiem).
Beagle harriery są bardzo delikatne przy kontakcie z człowiekiem, dlatego sprawdzi się jako członek rodziny, w której są dzieci. Należy jednak być świadomym, że żaden pies nie jest zabawką dla dziecka – ciągnięcie za uszy, deptanie i dokuczanie mu może spowodować, że pies straci cierpliwość, ponieważ nie jest to dla niego komfortowe. Dlatego zawsze należy wyznaczyć granice psu jak i dziecku i mieć je na oku, gdy przebywają razem.
Jako pies myśliwski, beagle harrier ma dużą potrzebę ruchu oraz węszenia. Należy o tym pamiętać, zanim zdecydujemy się na nabycie takiego psa. Spacer 15 minutowy trzy razy dziennie zdecydowanie nie wystarczy. Idealnie nada się dla osób uprawiających jogging lub lubiących długie spacery. Oprócz fizycznego zaspokojenia psa, należy zadbać również o zabawy węchowe – używanie nosa jest dla psów bardzo męczące i wymaga skupienia. Piętnastominutowe węszenie zmęczy go bardziej niż bieg o takiej samej długości! Brak zaspokojenia potrzeb będzie skutkować problemami behawioralnymi, takimi jak nadmierna wokalizacja przy pozostawieniu samemu w domu czy niszczenie otoczenia.
Jako psy myśliwskie podczas polowań komunikują się z osobnikami w stadzie za pomocą szczekania. Trzeba mieć na uwadze, że beagle harriery są dość głośne – będzie on traktować człowieka jako członka stada i tak samo będzie próbował przekazać nam informacje. Nie sprawdzą się jednak jak stróże, ponieważ nie ma w nich agresji – mogą jedynie zaalarmować że w okolicy dostrzegł obcą osobę.
Długość życia beagle harierra to ok 12 – 14 lat.
Beagle harierry to psy cieszące się dużym zdrowiem. Czasami zdarzają się przypadki dysplazji biodrowej lub problemy z zapaleniem ucha środkowego z racji klapniętych uszu.
Pielęgnacja szaty tych psów jest bardzo prosta. Wystarczy raz w tygodniu wyszczotkować okrywę włosową by pozbyć się martwych włosów i ograniczyć ich wypadanie w domu. Można do tego używać szczotek lub zgrzebła, rękawice gumowe również pomogą wygładzić włos. W okresie wymiany podszerstka należy zwiększyć częstotliwość szczotkowań. Oprócz dbania o sierść należy regularnie sprawdzać stan pazurów psa. Skracanie ich jest bardzo istotne, ponieważ zbyt długie pazury mogą przyczynić się do wad postawy i problemów ortopedycznych. Zaniedbane pazury mogą również wrastać w opuszek łapy powodując ból – tak dzieje się zazwyczaj z pierwszym pazurem przednich łapek, który nie dotyka podłoża i nie ściera się tak jak pozostałe. Procedura przycinania jest bardzo prosta, ale jeśli obawiamy się, że zrobimy psu krzywdę, warto zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii. Jako że psy te mają klapnięte uszy, zdarzają się problemy z infekcjami grzybiczymi związanymi z ich ograniczoną wentylację. Istotne jest, aby po kąpieli lub pływaniu zadbać, by uszy dobrze wyschły – możemy je wywinąć do góry na jakiś czas.
Bardzo ważne jest przyzwyczajanie psa do dotyku mało komfortowych miejsc, takich jak łapki, uszy, okolice oczu i zaglądania do pyska od wieku szczenięcego. Ułatwi to bardzo pielęgnację oraz ewentualne zabiegi w gabinecie weterynaryjnym – spokojny będzie i właściciel i psiak.
Beagle harriery to bardzo aktywne psy, więc wymagają wysokiej jakości karmy, która zaspokoi ich zapotrzebowanie kaloryczne. Wybierając karmę należy sięgać po takie, które nie zawierają w swoim składzie zbóż. Zboża są zbędnym wypełniaczem zawierającym głównie węglowodany przyczyniające się do tycia. Dobrze jest zwracać uwagę na zawartość mięsa w karmie – powinien stanowić min 60% całego składu. Chcąc własnoręcznie dobierać składniki do miski naszego psa, możemy zdecydować się dietę BARF opierającą się an surowym mięsie, warzywach, owocach i suplementach. Należy jednak taką dietę skonsultować z dietetykiem psim, aby wiedzieć w jakich proporcjach dobierać poszczególne elementy. Dokładnym wyliczeniom podlegają również suplementy, które powinny znaleźć się w misce psa – takie jak oleje omega 3 i 6, algi morskie (źródło jodu), drożdże, witamina D3. Mięso powinno być urozmaicone, tak aby nie podawać stale tego samego rodzaju, ponieważ istnieje wówczas większe prawdopodobieństwo, że pies się na nie uczuli. Dieta BARF układana na oko może doprowadzić do wielu niedoborów lub przedawkowań niektórymi składnikami pokarmowymi. Utrzymanie beagle harriera w zależności od formy żywienia może wahać się w granicach 180 – 400 zł miesięcznie. Do tego należy doliczyć ewentualne wizyty u lekarza weterynarii. Wiadomo, początkowe wydatki będą również większe – musimy skompletować potrzebne akcesoria, takie jak legowisko, obroża, smycz, zabawki – jest to jednak zazwyczaj jednorazowy (lub sporadycznie powtarzający się) wydatek.
Szkolenie szczeniaka należy zacząć od pierwszych dni w domu. Podstawową komendą, jaką pies powinien przyswoić jest przywołanie. U beagle harrierów jest to szczególnie istotne z racji ich silnego popędu łowieckiego – praca z psem myśliwskim pod względem odwołania od zwierzyny czy pogoni innego zwierzęcia jest dość trudna, ponieważ wymaga „zahamowania” naturalnego instynktu. Psy te chętnie współpracują z przewodnikiem, ale czasami mogą być uparte. Wspaniale sprawdzą się w noseworku, gdzie będą mogły w pełni polegać na zmyśle węchu – dzięki temu zmęczą się psychicznie, ponieważ przy zadaniach węchowych muszą myśleć intensywniej niż w trakcie wykonywania zadań fizycznych. Bardzo ważne jest, by stosować pozytywne metody szkoleniowe – chwalić, nagradzać za wykonane polecenia. Dzięki temu pies chętnie będzie z nami współpracował. Ważną umiejętnością jest również chodzenie na smyczy – tak aby spacer sprawiał przyjemność i psu i właścicielowi. Powyrywane barki i bolące ramiona od ciągnącego psa to żadna frajda. Od małego powinniśmy przyzwyczajać psa do chodzenia na luźnej smyczy – najlepiej zacząć naukę używając obroży – przyczyna jest bardzo prosta – na szelkach psu wygodniej się ciągnie, po może zaprzeć się całym ciałem. Obroża jest mniej wygodna podczas ciągnięcia i używając jej, psiak szybciej nauczy się prawidłowego zachowania na smyczy. Ćwiczenia jakie można wykonywać to przykładowo: gdy pies zaczyna ciągnąć – stajemy lub cofamy się o dwa kroczki. Gdy pies się również cofnie, tak by smycz stała się luźna – kontynuujemy spacer. Dzięki setkom powtórzeń (tak , potrzeba dużej dawki cierpliwości) pies zrozumie, że spacer jest kontynuowany tylko wtedy, gdy smycz jest luźna.
Zakup beagle – harriera może być utrudniony, z racji tego, że praktycznie wszystkie hodowle tej rasy znajdują się we Francji. Należy pamiętać, by dołożyć wszelkich starań, aby sprawdzić wiarygodność hodowli. Powinna być ona zrzeszona w FCI, ponieważ dzięki temu na hodowcę nałożone są odpowiednie regulacje mające zapewnić dobrobyt zwierzętom hodowlanym. Zwierzęta zakupione z nieznanego źródła, bez rodowodu bądź metryki, są zwykle tańsze, ale wspieramy wówczas pseudohodowle, które rozmnażają psy bez umiaru, co cieczkę, nie biorąc pod uwagę dobra matki oraz szczeniaków. Bardzo często psy nie posiadają podstawowych szczepień i odrobaczeń, w efekcie chorują – a za leczenie musi zapłacić już nowy właściciel. Jeśli nie stać nas na hodowlanego czysto rasowego psa, można rozglądnąć się po schroniskach i fundacjach, które oddają psy do adopcji w typie rasy za darmo. Uratujemy wówczas jedną z wielu psich sierot czekających na dom.
Ile kosztuje szczeniak z hodowli zrzeszonej w związku FCI? Cena waha się między od 5000 do 7000 zł, należy jednak wziąć pod uwagę, że do kosztów zakupu szczeniaka należy doliczyć opłaty związane z transportem psa do Polski, z racji tego, że nie odnotowano hodowli beagle harrierów w Polsce.
Rasa ta pochodzi z Francji – zostały tam skrzyżowane dwie istniejące już myśliwskie rasy – beagle i harrier, które oryginalnie są pochodzenia angielskiego. Beagle-harriery wyhodowane zostały w XIX w w celu polowań na zające i inne mniejsze zwierzęta. W wyglądzie beagle harriera można też dostrzec dodatek innych ras psów gończych francuskich, przez co stały się one smuklejsze i zyskały lżejszą sylwetkę.
Beagle harriery to wspaniałe psy dla rodziny, w której obecna jest na co dzień duża dawka ruchu i długie spacery. Właściciel musi być świadomy, że pozostawiony pies sam sobie, bez odpowiedniej stymulacji poprzez wysiłek fizyczny i psychiczny, z nudów i frustracji może zacząć przejawiać zachowania kompulsywne, stereotypie czy inne problemy behawioralne. Idealnie odnajdzie się w domu z możliwością wychodzenia na ogród, jednak nie wolno traktować wypuszczenia psa na podwórko jako spacer. Na terenie ogrodu pies zna już każdy zakamarek, przez co eksplorowanie terenu nie będzie dla niego interesujące.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl